Wij waren er afgelopen vrijdag bij in de 4AD te Diksmuide voor een beknopt interview achter een meeslepende live performance in het voorprogramma van Steak Number Eight.
Voor mij (Robin) zit een deel van TBHR: Pieter (vocals), Emeriek (bass) en Alex (gitaar).
De unieke sound van TBHR vind zen roots in de hardcore punk, ik denk aan jullie split met Autumn Delay, die nu al bijna 10 jaar oud is. Doorheen de jaren zijn jullie geëvolueerd naar een exerimentelere en organische sound. Har Nevo was in 2008 een relatief grote doorbraak met die sonische vernieuwing, hoe zien jullie dit?
Pieter: Har Nevo was toch wel een beetje een experiment voor ons, omdat we daar net iets anders mee deden dan bij Monologue (of laat staan met onze Autumn Delay split). Het was een beetje zoeken en ik denk dat je dit ook wel hoort op die plaat, dat we een richting aan het uitgaan waren maar misschien nog niet als de 100% zekerheid van wat we deden. Pas op, we zijn wreed content van die plaat. Voor hetzelfde geld konden we natuurlijk op onze tanden krijgen, maar dat is al bij al zeer goed gegaan. Met de nieuwe plaat hebben we een paar zaken van Har Nevo ontleed en verder uitgewerkt. Het was een veel bewuster proces in wat we wilden doen. Dus fuck it, we doen het gewoon. De intitiele twijfel die er met Har Nevo was is nu met de nieuwe plaat volledig weg.
Emeriek: Het was ook de eerste dat we met onze producer Koen Gisen hebben gewerkt, die heeft ook redelijk wat in de pap geroerd. Met de vorige platen was het gewoon opnemen en dat was het een beetje. Een groot verschil voor ons.
Met de nieuwe plaat "People, When You See The Smoke, Do Not Think it is Fields They're Burning" (een mond vol) zijn jullie een logische stap vooruit gegaan. Valt er meer te vertellen over het muzikale proces van die plaat en de concepten die daarbij meekwamen?
Alex: het (schrijf)proces is in die zin anders geweest omdat het veel efficienter werd. Vroeger waren we een band die gingen schrijven en werken tot het af was. Nu hebben we gekozen om verschillende nummers op te starten en er simultaan mee bezig te zijn. Dat hoor je ook aan de laatste plaat in zijn geheel. Waar Har Nevo nog heel veel verschillende soorten nummers had is het nu veel coherenter geworden. Het schrijfproces is in die zin nog organischer geweest.
Pieter: het is wel degelijk één geheel. Zoals Alex zegt, de nummers hebben we op hetzelfde moment aangezet en we hebben de plaat geschreven als één groot nummer bij wijze van spreken. We vertellen zeker niks afzonderlijk bij elke track op het album. Zowel op live als op het album proberen we altijd van begin tot einde de aandacht te pakken als één groot geheel.
Alex: als we een set spelen willen we iedereen meepakken in de sfeer en ze op het einde weer loslaten.
Emeriek: het is ook een heel beeldende plaat geworden en live willen we dit ook vertalen met de rook en lichtshow van Jelle bijvoorbeeld.
Hoe ervaren jullie zelf het live gebeuren in verhouding met het studiowerk?
Alex: dat is appels met mango's vergelijken (lacht). Het studio en schrijfproces is tof maar het live gebeuren is de reden waarom we het doen.
Emeriek: we leren natuurlijk wel superveel bij in de studio, vooral over je eigen nummers. Je manier van spelen, enz. En zeker als je met een man zoals Koen Gisen werkt (producer). Die man is out there, weet alles van alles. Dat helpt immens veel.
Is Koen de mastermind achter het nieuwe album?
Alex: (lacht) zeker niet, maar hij is wel een grote hulp geweest. Het is vooral door de ervaring die we met Har Nevo gehad hebben dat we op een totaal andere manier zijn gaan schrijven.
Jullie live shows zijn heel meeslepend en theatraal, het zijn bijna performances. Hoe belangrijk is het symbolisch aspect voor jullie?
Pieter: het is niet zozeer symboliek die we naar voren willen brengen, maar eerder een rit van begin tot einde en alles wat er volgens ons inpast. Dat doen we gewoon. Al staan we een kwartier met koebellen te zwaaien. Wat de set of het nummer nodig heeft, we doen het.
Zoeken jullie daar actief naar of staat alles vast?
Pieter: de klanken die we live brengen zochten we in het begin wat naar, maar het meeste staat wel al vast. Om Benza Satto Hung is zowat het enigste nummer die voor ons openstaat voor interpretatie. op de plaat is dit ook het meest vrije nummer.
Emeriek: dat nummer werkt met weinig structuur, daar zit vrijheid en interpretatie in.
Pieter: dat zijn ook de zaligste momenten van de set. De stukken waarbij je eigenlijk niet echt moet nadenken. Als ik moet beginnen denken over men teksten dan vergeet ik ze rap. Het moet natuurlijk komen. Hoe meer je in de muziek kan zitten, hoe beter en hoe natuurlijker.
Over natuurlijker gesproken, hoe belangrijk is het concept "natuur" voor jullie.
Pieter: We hebben eigenlijk vooral veel vergelijkingen gehad met films. De natuur is een directe en gemakkelijke link, dat versta ik wel. Het is vooral het filmische op zich. We doen dat bewust, zeker met de albumtitels. Het is net iets meer dan muziek alleen voor ons. We willen beelden opwekken.
Hoe zien jullie de toekomst van TBHR en welke muzikale richtingen kunnen we nog verwachten?
Pieter: We proberen zo snel mogelijk aan nieuwe nummers te werken, maar het zal ook weer zoeken worden. Naar de juiste geluiden, instrumenten,... Verwacht een natuurlijk vervolg. Niks meer in de richting van Monologue bijvoorbeeld. Al zou het wel nog eens tof zijn (lacht).
Alex: ons ouder werk zien we ergens als een jeugdzonde. Vooral zoeken, niemand van ons was echt een geschoolde muzikant, het was ook het leren omgaan met een instrument. We zijn geleidelijk aan volwassener geworden in onze sound.
The Black Heart Rebellion is uit z'n puberteit. Bedankt aan de band en de 4AD voor het interview, Villa Bota voor het materiaal.
No comments:
Post a Comment